این نوع پرنده به خاطر شکل خاص لانه‌اش در خطر انقراض است / عکس – بلاگی ها

به گزارش بلاگی ها یک لانه با سقف ممکن است محافظت بیشتری برای برخی از پرندگان فراهم کند. اما گونه‌های پرندگانی که لانه‌های ساده‌تری می‌سازند ممکن است با شرایط متغیر سازگارتر باشند.

بسیاری از لانه‌های پرندگانی که در بهار می‌بینید، شکل آشنای باز و فنجانی دارند که برای تثبیت تخم‌ها و در نهایت جوجه‌آوری‌ها مناسب است. حدود ۳۰ درصد از گونه‌های پرندگان، نشاسته‌سازان پادشاهی پرندگان هستند و لانه‌های گنبدی شکل پیچیده‌ای با سقف می‌سازند. در حالی که بوم‌شناسان مدت‌ها فکر می‌کردند که لانه‌های گنبدی ایمنی بیشتری در برابر شکارچیان و آب و هوا ایجاد می‌کنند، یک مطالعه جدید نشان می‌دهد پرندگان آوازخوانی که لانه‌های ساده‌تری را انتخاب می‌کنند ممکن است در درازمدت وضعیت بهتری داشته باشند.

تقریبا همه پرندگان آوازخوان را می‌توان در حدود ۴۵ میلیون سال پیش در استرالیا ردیابی کرد، زمانی که استرالیا به قطب جنوب متصل بود و به جای بیابان‌های خشک توسط جنگل‌های سرسبز پوشیده شده بود. تحلیل‌های آماری ویژگی‌های پرندگان آوازخوان و تکامل نشان داد که لانه‌های گنبدی “معماری اجدادی” خانه‌های پرندگان آوازخوان هستند. اما لانه‌های گنبدی پس از آن به نفع طرح‌های فنجانی ساده‌تر کنار گذاشته شدند، زمانی که پرندگان آوازخوان حدود ۴۰ میلیون سال پیش در سراسر جهان گسترش یافتند.

زیست شناسان تکاملی، مانند ایلیانا مدینا از دانشگاه ملبورن، تعجب کردند که چرا لانه‌های گنبدی توسط بسیاری از پرندگان مدرن رها شده است و چرا امروزه تنها یک سوم پرندگان آنها را می‌سازند. برای پاسخ به آن، او و همکارانش موفقیت زیست‌محیطی سازندگان گنبد را در مقایسه با سازندگان جام بررسی کردند، سپس این داده‌ها را با تاریخچه تکاملی آن‌ها گره زدند.

برای بیش از ۳۱۰۰ گونه پرنده آوازخوان اندازه بدن و محدوده پرندگان، عرض جغرافیایی و ارتفاع آنها، اینکه آیا آنها در شهرها زندگی می‌کنند و البته، چه نوع لانه‌هایی را جمع‌آوری کردند. همه این اطلاعات ضروری بود زیرا عوامل زیادی بر میزان موفقیت یک گونه تأثیر می‌گذارند.

پرندگان آوازخوانی که لانه‌های گنبدی می‌سازند، دامنه‌های کوچک‌تری دارند و نیازهای اقلیمی سخت‌تری دارند. برخی از بوم‌شناسان فکر می‌کردند که اگر لانه‌های گنبدی محافظت بهتری داشته باشند، می‌تواند به پرندگان اجازه دهد تا در شرایط گسترده‌تری مقاومت کنند.

سازندگان گنبد ممکن است نسبت به فنجان‌سازان سازگاری کمتری داشته باشند. اگرچه لانه‌های گنبدی محافظت بهتری در برابر عناصر دارند، اما معمولا بزرگ‌تر هستند. تشخیص آن برای شکارچی آسان‌تر است. ساخت لانه‌های بزرگ‌تر زمان بیشتری می‌برد و به مواد بیشتری نیاز دارد، که به طور بالقوه زمان و مکان ساختن آنها را محدود می‌کند و باعث می‌شود پرندگان کمتر از یک زیستگاه در معرض خطر خارج شوند.

این تحقیق همچنین نشان داد که گنبدسازان کمتر در شهرها زندگی می‌کنند، شاید به دلیل نبود مکان‌های لانه‌سازی مناسب، کمبود مصالح ساختمانی یا حتی به دلیل تمایل شهرها به گرم‌تر بودن. سازندگان گنبد همچنین برای ساختن لانه‌ها زمان بیشتری می‌برند، یافته‌ای بصری که تاکنون توسط یک تحلیل جهانی پشتیبانی نشده بود.

دکتر مدینا به گذشته نگاه کرد و تاریخ طبیعی صفات لانه سازی و گونه‌های جدید را در طول تاریخ تقریبا ۴۵ میلیون ساله پرندگان آوازخوان الگوبرداری کرد. او دریافت که میزان انقراض سازندگان گنبد کمی بالاتر از سازندگان فنجان است، نتیجه ای که برخلاف تصوراتی که لانه های گنبدی ایمن تر هستند.

برخی از گونه‌ها روش قدیمی خود را حفظ کردند و برخی چیز جدیدی را ابداع کردند که به آنها امکان داد واقعا شکوفا شوند.

امروزه، سازندگان گنبد با چالش‌های جدیدی که توسط انسان ایجاد می‌شود، از جمله آب‌وهوای متغیر، از بین رفتن زیستگاه و محیط‌های ساخته شده مواجه هستند. پرندگان، مانند بسیاری از جانوران دیگر، نرخ های شتابی را تجربه می‌کنند.