روایتی ترسناک از عشق به سینما  | رد پای عباس دوران در جشنواره چهلم | انتخاب جسورانه یک فیلمساز برای فیلمبرداری سیاه و سفید – بلاگی ها

هشمهری آنلاین- آرزو امیرخانی: «شهرکـ» دومین ساخته علی حضرتی به تهیه کنندگی علی سرتیپی، روایتی تازه درباره سینما و بازیگری ست. ایده ای  جذاب که دست روی ماجرای اصلی سینما، عشق به بازیگری و… گذاشته و در واقع برای بیان خود در سینما دست به دامن سینما شده است.

جوانی علاقمند به بازیگری در تست یک فیلم سینمایی بزرگ قبول می‌شود و برای پیوستن به این پروژه و رسیدن به آرزوی بازیگری، خود را به زندگی در در شهرکی ایزوله شده می سپارد و همین ماجراهای فیلم را رقم می زند. به قول ماریو بارگاس یوسا که در ابتدای رمان سال‌های سگی، قبل از شروع داستان به نقل از سارتر نوشته: «ما نقش قهرمان را بازی می‌کنیم چون ترسوییم؛ نقش قدیس را بازی می‌کنیم چون شریریم؛ نقش آدمکش را بازی می‌کنیم چون در کشتن همنوعان خود بی‌تابیم؛ و اصلا از آن رو نقش بازی می‌کنیم که از لحظه تولد دروغ گوییم.» همه داستان فیلم حول و حوش نقش بازی کردن در شهرک می گذرد.

از همان سکانس ابتدایی که بازیگران برای تست جلوی دوربین نشسته‌اند و بازی می‌کنند تا نماهایی که ساعد سهیلی و ساقی حاجرپور با بازی به جای زن و شوهری که در حال مشاجره هستند سعی می‌کنند خوش بگذرانند می خواهد به ما یادآوری کند که همه در لحظه لحظه زندگی در حال نمایش بازی کردن هستیم. یک ایده قدرتمند که در یک مقدمه‌ طولانی بدون درگیری دراماتیک باقی مانده است. واقعیت این است که شهرک فراتر از این چیزی برای ارائه ندارد و به سبک بسیاری از آثار معمایی در یک ایده دو خطی قدرتمند باقی مانده و جلو نمی رود.

اگر شهرک را بتوان به نوعی زیرشاخه ژانر معمایی به حساب آورد می توان گفت که تنها سرمایه اندک فیلم در سینمایی کردن یک ایده معمایی چند نمای عاشقانه، ‌ مرموز و ترسناک است که توان بیان یک ایده چند وجهی جذاب را ندارد و بدون اینکه بتواند به جهان پیچیده، پر رمز و راز و هیجان‌انگیز فیلم ورود کند به پایان می‌رسد. یکی از نقاط قوت فیلم شهرک بازی ساعد سهیلی است. هر چند که او همچنان و در همان مسیر نقش هایش از «رخ دیوانه» تا «لاتاری»  قدم برداشته اما جزئیاتی در شهرک به نمایش گذاشته که او را دیدنی تر می کند.  

علاوه بر ساعد فرزند سعید سهیلی کارگردان سینما، کاظم سیاحی، مهتاب ثروتی، همایون ارشادی، رویا جاوید نیا، شاهرخ فروتنیان، مرتضی ضرابی، ساقی حاجی پور در شهرک جلوی دوربین حضرتی رفته اند.

مرور فیلم‌های روزهای پیشین جشنواره چهلم فیلم فجر را در لینک های زیر بخوانید:

عکس | طناز طباطبایی در بی‌رویاترین فیلم جشنواره | فیلمی که ۱۵ سال روی میز سازنده‌اش خاک می‌خورد | شاه بیت فیلم‌های روز هشتم چیست؟

 ۱۳ هزار نفر می‌خواستند در نگهبان شب میرکریمی بازی کنند! | روایت هادی حجازی فر در عاشقانه‌ای از شهید باکری به نام موقعیت مهدی

شب طلایی جشنواره به حاتمی کیا رسید | مریلا زارعی پس از ۳ سال با هناس آمد | ماجرای ۲ فیلم روز ششم جشنواره چهلم

هوشمندی کارگردان بی مادر برای انتخاب بازیگرانش | دسته دختران می‌تواند تماشاگران را میخکوب روایت دختران فراموش شده کند

ملاقات خصوصی پری ناز ایزدیار و هوتن شکیبا | اتهام آقازادگی به کارگردان فیلم «ماهان»

فیلمی که استانداردهای جهانی ژانر اکشن را به سینمای ایران می‌آورد | حواشی حضور احسان علیخانی در برف آخر

جشنواره به علفزار بهرام رادان رسید | شادروان، تلخ و شیرین یک رابطه خانوادگی | در دومین روز جشنواره چه می‌گذرد؟

مرد بازنده فردا به کاخ جشنواره می‌آید | مروری بر فیلم‌های آغازگر جشنواره چهلم فیلم فجر

جسارت سینمای دفاع مقدس در ۲۸۸۸

فیلم سینمایی «۲۸۸۸» تولید مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی به کارگردانی کیوان علیمحمدی و علی‌اکبر حیدری دومین فیلمی است که عصر امروز اصحاب رسانه را در چهلمین جشنواره فیلم فجر میهمان خود می کند. این فیلم با روایت متفاوتی از روزهای جنگ تحمیلی دست به انتخاب جسورانه ای در فیلمبرداری زده و از ابتدا تا انتهای فیلم ما شاهد یک اثر سینمایی سیاه و سفید روی پرده سینما هستیم. این نکته جدای از ارزش های زیبایی شناسانه خاص خود، با توجه به دور بودن زمان اتفاقات فیلم، فضای نوستالژیکی را هم برای مخاطب ایجاد کرده که بدون بهره گیری از جلوه‌های ویژه سینمای دفاع مقدس تماشاگر را با خود همراه می کند.

در خلاصه داستان این اثر آمده است: بیژن افسر کنترل شکاری در اتاق تاریک عملیات، در انتظار بازگشت عباس دوران و محمود اسکندری دو خلبان هواپیماهای اف ۴ ایت که برای بمباران به بغداد حمله کرده‌اند. برای لو نرفتن عملیات بیژن باید سکوت رادیویی را حفظ کند. مدت زیادی از زمان پیش‌بینی شده عملیات گذشته که صدای اسکندری را می‌شنود: بیژن، ما برگشتیم، مدد کن. با این شرح کوتاه از دورانی پرتلاطم می توان گفت «۲۸۸۸» در ستایش قهرمانان گمنامی ساخته شده است که در اتاق‌های عملیات جان خود را به خطر انداختند. ماجرای اصلی فیلم روزهایی از جنگ را در اتاق های عملیات به تصویر کشیده که هنوز نیروهای زمینی وارد عمل نشده بودند و در واقع جنگ در این اتاق های سرنوشت ساز و کابین خلبانان فرماندهی شده است.

شاید یکی از نقاط ضعف این فیلم  داستانک‌ یا روایت های متعددی است که با کاراکترهای مختلف و ناشناخته به داستان فیلم پا می گذارند و بدون هرگونه تلاشی برای شناساندن آنها  از قصه خارج می شوند. به طور کلی «۲۸۸۸» را نمی توان به لحاظ مضمونی اثر منسجمی دانست و بیشتر روایت های جدا از هم و انتخاب شده ای برای ادای دین به نیروی هوایی کشور در ابتدایی ترین روزهای جنگ است.  

نکته دیگر بازی بازیگران است که  در خدمت قصه و پیرنگ تکه پاره و  رها شده فیلم در سطح ضعیفی باقی مانده است. در حقیقت صداپیشگانی که در فیلم حضور دارند نظیر امین حیایی و حجازی فر و سام درخشانی به مراتب بالاتر از بازیگران اصلی ایستاده و دیده می شوند. هادی حجازی‌فر، حامد کمیلی، کامبیز دیرباز، امین حیایی، سام درخشانی، کوروش تهامی، احمد مهران‌فر، رضا یزدانی، کامران تفتی، سعید چنگیزیان، رامین ناصر نصیر، کاظم سیاحی، میلاد رحیمی، رضا آفتابی و هومن علایی، حمیدرضا پگاه در این فیلم حضور دارند.

.